Çoklu Kullanım Sorunları
Çoklu Kullanım Sorunları
Şimdiye kadar gösterdiğimiz örnekler, her istek için yeni bir HttpClient oluşturdu. Ancak uygulamada, tüm uygulama için bir HttpClient oluşturmalı ve bunu tüm HTTP iletişiminiz için kullanmalısınız.
Tüm HTTP isteklerinize hizmet veren bir HttpClient ile, aynı HttpClient üzerinden aynı anda birden çok istekte bulunursanız ortaya çıkabilecek çoklu kullanım sorunlarına da dikkat etmelisiniz. Neyse ki, HttpClient bunu kolaylaştıran olanaklar sağlar—tek yapmanız gereken gösterildiği gibi bir ThreadSafeClientConnManager kullanarak DefaultHttpClient oluşturmaktır.
Uygulamanızın birkaç HTTP çağrısından fazlasını yapması gerekiyorsa, tüm HTTP isteklerinize hizmet veren bir HttpClient oluşturmalısınız. Bunu yapmanın bir yolu, her Android uygulamasının ilişkilendirilmiş bir uygulama nesnesine sahip olmasından yararlanmaktır.
Varsayılan olarak, özel bir uygulama nesnesi tanımlamazsanız Android, android.app.Application’ı kullanır. Uygulama nesnesiyle ilgili ilginç olan şey şu: uygulamanız için her zaman tam olarak bir uygulama nesnesi olacaktır ve tüm bileşenleriniz ona erişebilir (genel bağlam nesnesini kullanarak).
Örneğin, bir etkinlik sınıfından, uygulamanız için uygulama nesnesini almak üzere getApplication() öğesini çağırabilirsiniz. Buradaki fikir, uygulama tekil olduğu ve her zaman kullanılabilir olduğu için, bu sınıfı genişletebilir ve HttpClient’imizi orada oluşturabiliriz. Daha sonra HttpClient’i almak için uygulamamızdaki tüm bileşenler için bir erişimci yöntemi sağlıyoruz.
Listelemede yaptığımız şey bu. Öncelikle, listede tanımlanmış iki sınıfımız olduğuna dikkat edin (her biri ayrı bir Java dosyasına yerleştirilmelidir): biri bizim özel uygulama nesnemiz, diğeri ise tipik bir bileşen, yani bir etkinlik sınıfı. ApplicationEx sınıfında android.app.Application’ı genişletiyoruz ve ardından onCreate() yönteminde HttpClient’imizi oluşturuyoruz.
Sınıf daha sonra, istemciye bir başvuru elde etmek için bileşenler için bir erişimci yöntemi sağlar. HttpActivity sınıfında, global uygulama nesnesine bir referans alırız ve ardından bunu ApplicationEx sınıfımıza atarız. Daha sonra getHttpClient() yöntemini çağırırız ve bunu bir HTTP çağrısı yapmak için kullanırız.
Şimdi ApplicationEx’in createHttpClient() yöntemine bir göz atın. Bu yöntem, tekil HttpClient’imizi oluşturmaktan sorumludur. DefaultHttpClient()’i başlattığımızda, bir ClientConnectionManager’a geçtiğimize dikkat edin.
ClientConnectionManager, HttpClient için HTTP bağlantılarını yönetmekten sorumludur. Tüm HTTP istekleri için tek bir HttpClient kullanmak istediğimiz için bir ThreadSafeClientConnManager oluşturuyoruz.
Varsayılan uygulama nesnesini geçersiz kıldığınızda veya genişlettiğinizde, android:name özniteliğini şu şekilde ayarlayarak AndroidManifest.xml dosyasındaki uygulama düğümünü de değiştirmeniz gerektiğini unutmayın:
Bu, HTTP hizmetlerini HttpClient ile kullanma konusundaki tartışmamızı sonlandırıyor. İlerleyen bölümlerde, Android Platformunun bir başka ilginç kısmına odaklanacağız: arka plan yazma/uzun süredir devam eden hizmetler.
Hemen belli olmasa da, HTTP çağrıları yapma ve Android hizmetleri yazma süreçleri birbiriyle bağlantılıdır, çünkü birçok entegrasyonu Android hizmetleri içinden yapacaksınız. Örneğin, basit bir posta istemcisi uygulamasını ele alalım.
Bir Android cihazda, bu tür bir uygulama muhtemelen iki parçadan oluşacaktır: biri kullanıcıya kullanıcı arabirimi sağlayacak, diğeri ise posta mesajlarını yoklayacak. Oylama muhtemelen bir arka plan hizmeti içinde yapılmalıdır. Yeni iletileri yoklayan bileşen, işi gerçekleştirmek için HttpClient’i kullanacak olan bir Android hizmeti olacaktır.
Süreçler Arası İletişimi Gerçekleştirmek
Android, hizmet kavramını destekler. Servisler, kullanıcı arayüzü olmadan arka planda çalışan bileşenlerdir. Bu bileşenleri Windows hizmetleri veya Unix hizmetleri olarak düşünebilirsiniz. Bu tür hizmetlere benzer şekilde, Android hizmetleri her zaman kullanılabilir ancak aktif olarak bir şeyler yapmak zorunda değildir.
Android iki tür hizmeti destekler: yerel hizmetler ve uzak hizmetler. Yerel hizmet, cihazda çalışan diğer uygulamalardan erişilemeyen bir hizmettir. Genel olarak, bu tür hizmetler, yalnızca hizmeti barındıran uygulamayı destekler.
Bir uzak hizmete, hizmeti barındıran uygulamaya ek olarak diğer uygulamalardan erişilebilir. Uzak hizmetler kendilerini istemcilere Android Arayüz Tanımlama Dili (AIDL) kullanarak tanımlar. Basit bir hizmet yazarak hizmetleri keşfetmeye başlayalım.
Link açma sitesi
WhatsApp Web 2 hesap kullanma
Link Açma programı
Bir bilgisayarda 2 WhatsApp kullanmak
Çoklu URL açma
Whatsapp web 2
URL Açıcı
WhatsApp web 2 telefonda kullanmak
Basit Bir Hizmet Oluşturma
Bir hizmet oluşturmak için android.app.Service soyut sınıfını genişletir ve uygulamanızın bildirim dosyasına bir hizmet yapılandırma girişi koyarsınız.
Listelemedeki hizmet pratik kullanım amaçlı değildir, ancak bir hizmetin nasıl tanımlandığını gösterme amacımıza hizmet eder. Bir hizmet oluşturmak için android.app’i genişleten bir sınıf yazarsınız. onBind() yöntemini hizmet eder ve uygular.
Daha sonra AndroidManifest.xml dosyanıza bir hizmet tanımı girdisi koyarsınız. Bir hizmeti böyle uygularsınız. O halde bir sonraki bariz soru şudur: servisi nasıl çağırırsınız? Cevap, hizmetin istemcisine bağlıdır ve hizmetler hakkında biraz daha tartışma gerektirir.
Android’deki Hizmetleri
android.app.Service’in genel yöntemlerine bakarak bir hizmet kavramı hakkında daha fazla bilgi edinebiliriz. getApplication() yöntemi, hizmeti uygulayan uygulamayı döndürür. onBind() yöntemi, hizmetle konuşmak için aynı cihazda çalışan harici uygulamalar için bir arabirim sağlar.
onConfigurationChanged(), aygıt yapılandırması değişirse hizmetin kendisini yeniden yapılandırmasına izin verir. Hizmet ilk oluşturulduğunda, ancak onStart() çağrılmadan önce sistem onCreate()’i çağırır. Bir aktivite oluşturma sürecine benzeyen bu süreç, hizmetin başlangıçta bir kerelik başlatma gerçekleştirmesi için bir yol sağlar.
Örneğin, bir arka plan iş parçacığı oluşturursanız, bunu onCreate() yönteminde yapın ve iş parçacığını onDestroy() içinde durdurduğunuzdan emin olun. Hizmet kapatılırken sistem onCreate()’i, ardından onStart()’ı ve ardından onDestroy()’u çağırır. onDestroy() yöntemi, hizmetin kapanmadan önce son temizliği yapması için bir mekanizma sağlar.
onStart(), onCreate() ve onDestroy()’un sistem tarafından çağrıldığına dikkat edin; onları doğrudan aramamalısın. Ayrıca, hizmet sınıfınızdaki on*() yöntemlerinden herhangi birini geçersiz kılarsanız, üst sınıfın sürümünü sizinkinden çağırdığınızdan emin olun.
StopSelf()’in çeşitli sürümleri, uygulamanın hizmeti durdurması için bir mekanizma sağlar. İstemci ayrıca bir hizmeti durdurmak için Context.stopService()’i çağırabilir. Bu yöntemlerden ve diğerlerinden “Yerel Hizmetleri Anlamak” bölümünde bahsedeceğiz.
Android, bir hizmet kavramını iki nedenden dolayı desteklemektedir: birincisi, arka plan görevlerini kolayca uygulamanıza izin vermek için; ikincisi, aynı cihazda çalışan uygulamalar arasında süreçler arası iletişim kurmanıza izin vermek içindir.
Bu iki neden, Android’in desteklediği iki tür hizmete karşılık gelir: yerel hizmetler ve uzak hizmetler. İlk duruma örnek olarak daha önce bahsettiğimiz e-posta uygulamasının bir parçası olarak uygulanan yerel bir servis verilebilir.
Hizmet, posta sunucusunu yeni mesajlar için yoklar ve yeni posta geldiğinde kullanıcıyı bilgilendirir. İkinci duruma örnek olarak bir yönlendirici uygulaması verilebilir. Bir cihazda çalışan birkaç uygulamanız olduğunu ve mesajları kabul etmek ve onları çeşitli hedeflere yönlendirmek için bir hizmete ihtiyacınız olduğunu varsayalım. Her uygulamada mantığı tekrarlamak yerine, bir uzak yönlendirici servisi yazabilir ve uygulamaların servisle konuşmasını sağlayabilirsiniz.
Web sitelerinizi, arama motorlarında en yukarı getirmek adına sizlere 3 adet paket öneriyoruz. Bu paketler sayesinde web siteleriniz aramalarda 1 yıl içerisinde en yukarıya tırmanacaktır.
1) Backlink Paketi 50 $ (Yıllık Ücret)
2) Hızlandırma Paketi 300 $ (Yıllık Ücret)
3) Kelime Yönlendirme Paketi 150 $ (Aylık Ücret)
